Od 12 lat działa stargardzki system wychodzenia z bezdomności. To pomoc dla ludzi zagrożonych eksmisją, streetworking, noclegownia, schronisko, ogrzewalnia, łaźnia, magazyn odzieży, ośrodek wsparcia, Centrum Integracji Społecznej, mieszkanie wspierane i mieszkanie docelowe. Pomagamy też doraźnie, również osobom będącym pod wpływem alkoholu. W 2024 roku do potrzebujących trafiło prawie 40 000 bezpłatnych posiłków. Na każdego w kryzysie czeka wsparcie dopasowane do konkretnej sytuacji. Rocznie z budżetu miasta wydajemy na te wszystkie działania nawet około 1 900 000 zł.

Stargardzki system wychodzenia z bezdomności jest kompleksowy. Realizują go zaangażowani profesjonaliści z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Centrum Socjalnego Caritas i Stowarzyszenia Ludzi Bezdomnych. Prowadzą wielotorowe działania.

Wszystko zaczyna się od profilaktyki. Aby nie dopuścić do eksmisji, realizowany jest program osłonowy. Jego celem to ułatwienie regulacji zadłużenia i zapłaty bieżącego czynszu za mieszkanie.

Z tymi, którzy już znaleźli się na ulicy, pracują streetworkerzy. Docierają bezpośrednio do osób bezdomnych, nawiązują z nimi kontakt, proponują udanie się do schronisk, noclegowni i ogrzewalni oraz motywują do zmiany trybu życia. Dużą trudność stanowi jednak przekonanie tych ludzi do skorzystania z pomocy. Najczęściej przeszkodą jest uzależnienie od alkoholu, z którym nie chcą walczyć. Mimo tego za każdym razem dostają konkretne informacje, gdzie udać się po dalszą pomoc.

W ogrzewalni schronienie przed niskimi temperaturami od wieczora do rana dostają nawet ludzie pod wpływem alkoholu. Do dyspozycji mają miejsce siedzące, dostęp do toalety i prysznica, czystą odzież i gorące napoje. Przez cały rok funkcjonuje noclegownia, w której poza miejscem do spania jest też możliwość zjedzenia posiłku, umycia się i wymiany ubrań. 24 godziny na dobę działa Schronisko dla Bezdomnych Mężczyzn. Tam oprócz wyżywienia i dostępu do pralni, każdy dostaje indywidualny plan wychodzenia z bezdomności, pomoc pracownika socjalnego, psychoterapeuty i pielęgniarki. Z kolei w Gminnym Ośrodku Wsparcia dla Kobiet z Dziećmi całodobowe schronienie i opiekę (podobną do tej w schronisku) otrzymują panie – również te, które niespodziewanie opuściły swoje domy, uciekając przed przemocą. We wszystkich placówkach jest łącznie 125 miejsc.

Każda z osób bezdomnych w Stargardzie ma szansę na nowe życie. Wszystko zaczyna się w Centrum Integracji Społecznej, gdzie czeka nauka zawodu, pomoc specjalistów i w końcu zatrudnienie wspierane. CIS otwiera drogę do mieszkania treningowego. Tam opiekunowie uczą jak radzić sobie z domowym budżetem, trudnościami życiowymi, jak nawiązywać kontakty społeczne i utrzymać stałą pracę. Z takiego miejsca po pewnym czasie można trafić już do samodzielnego lokalu.

Stargardzki system wychodzenia z bezdomności jest unikatowy w skali kraju. Doceniają go również inni – czego przykładem może być m.in. ubiegłoroczna nagroda Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego.

Jesień i zima to szczególnie trudny czas dla osób bezdomnych. Co roku przez kilka najzimniejszych miesięcy pracownicy MOPS, Centrum Socjalnego Caritas wraz z Policją i Strażą Miejską prowadzą monitoring wszystkich znanych lokalizacji, w których przebywają. Sprawdzają również sygnały od mieszkańców, którzy widzą w swojej okolicy ludzi potrzebujących wsparcia. Zgłoszenia dotyczące osób bezdomnych przyjmowane są telefonicznie – działa całodobowa infolinia: 800 170 010 z telefonów stacjonarnych lub 696 031 168 z komórkowych. Można również zadzwonić do MOPS (tel. 91 578 45 71 lub 91 578 45 77), Straży Miejskiej (tel. 986 lub 91 577 50 90) na Policję (112), do Centrum Socjalnego Caritas (tel. 91 578 08 30) albo do schroniska Stowarzyszenia Ludzi Bezdomnych (tel. 91 576 29 96).

Warto pamiętać, że przekazywanie osobom bezdomnym pieniędzy albo jedzenia najczęściej nie rozwiązuje ich problemów. Każdy przypadek człowieka, który znajduje się w miejscach niemieszkalnych najlepiej zgłaszać do odpowiednich służb. Być może dzięki temu nie tylko uratujemy go przed wychłodzeniem, ale również przyczynimy się do zmiany jego życia.